در نقشِ...!

بچه ها علاقۀ زیادی به تقلید کردن حرکات و رفتارهای دیگران دارند و از اون لذت می برند, صحبت کردن با آدمای خیالی پای هر چیزی که شبیه تلفنه, رانندگی با در قابلمه, آشپزی, ورزش و کلا" هر کاری که بزرگترها انجام می دن.

کار جالب این روزهای آرام فرو رفتن در نقش آدمها یا اشیاء یا شخصیت های کتابهای داستانشِِ , مثلا" گاهی اون مامان می شه و من آرام یا گاهی از من می خواد که مونا( خاله ) باشم و خودش نقش سعید( همسر خاله) رو بازی می کنه ویا گاهی دکتر میشه و من نقش مریض رو بازی می کنم ویا برعکس.

حالا نکته اش اینجاست که بعضی از کارهایی رو که در حالت عادی وقتی ازش می خوام ممکنه انجام نده, وقتی داره نقش بازی می کنه با کمال میل به درخواستم پاسخ مثبت می ده, مثلا" وقتی می ره حموم دوست نداره سرش رو بشورم ولی وقتی من آنی آرایشگر می شم و اون ملکه کلارا ( مجموعۀ شغل آینده من, موسسه نشر افق) دیگه مشکلی با این قضیه نداره.

گاهی وقتها یه کم چاشنی تخیل هم به بازیمون اضافه می کنیم و در نقشِ فضانوردها سوار سفینه فضاییمون می شیم و می ریم به ماوراء واونجا روی بال سفینه دراز می کشیم و به ونوس و مریخ نگاه می کنیم, و انقدر قصه می خونیم تا خوابمون ببره!